Hieronder een volledige herziene versie van een post van 10 april 2024.
Dit is een vervolg op:
Halverwege je dagelijkse wandeling in het bos hoor je plots een vreemd blazend geluid. Dan is het stil, maar dan hoor je het nog een keer. Je kijkt om je heen om te ontdekken waar het geluid vandaan komt. Het dichte groen verhindert het zicht. Daar klinkt het weer. Waar het bos wijkt voor een enkele bomenrij langs het pad is er vrijer zicht. En nu zie je het: het geblaas komt van de brander onder een grote gele luchtballon. Wat een ding, als een huis zo hoog! Je maakt een foto, die kun je later vanavond thuis laten zien, als bewijsstuk bij een sterk verhaal.
Maar wat zie je eigenlijk op die foto? Een gele luchtballon. Of misschien toch heel veel groene planten, struiken en bomen? Ja, dat laatste is zeker waar. Op de foto is veel meer groen dan geel te zien. Eén enkele ballon tegenover een groot aantal en een variëteit aan planten. Ook bevindt de ballon zich op de achtergrond van de foto en veel van de planten - zeker de drie eiken - staan op de eerste rij. Toch, als je ‘s avonds het verhaal verteld, gaat het ongetwijfeld alleen over dat gele gevaarte. Het groen figureert slechts, het vormt het decor, het behang.
Een uur nadat je de foto nam, is de ballon opgestegen. Misschien heb je hem later in de verte zien wegzweven, hetzelfde geluid van de brander nog een paar keer gehoord, iedere keer van verder weg.
De bomen en planten daarentegen bleven staan waar ze stonden. Een uur na het opstijgen, en ook nu, dat mag je rustig aannemen, staan ze er nog steeds. Als iets niet beweegt, dan valt het blijkbaar niet op, en is er ‘s avonds geen goed verhaal over te vertellen. Van alle wandelingen die je in het bos maakte, kun je die ene specifieke keer toen je de ballon zag, memoreren. De herinnering aan de bomen en het bos echter - iedere wandeling kwam je ze tegen - is verworden tot een zachte achtergrond muziek. Aangenaam, zeker - de nabijheid van het groen is nu eenmaal de belangrijkste reden om je wandelingen te maken - maar binnen het construct van je herinnering is het white noise.
Het niet-inrijden bordje vangt de aandacht. Je laat deze foto aan iemand zien en je vraagt erbij: wat zie je? Twee rijen zomereiken, bramen en zevenblad, neerhangende takken, een thuis en voedsel voor talloze insecten en vogels, afwisseling tussen het licht op het open veld en de schaduw onder de bomen? Nee, het antwoord heeft ongetwijfeld alleen betrekking op het verkeersbordje. Anders dan de luchtballon op de vorige foto, verplaatst hij zich niet, is hij net zo plaatsgebonden als het groen in zijn omgeving. Dus dat maakt het verschil niet. Misschien merkt de persoon aan wie je de vraag stelde, wel op dat het bordje is vastgeschroefd op een ter plekke gevonden paaltje. Een kronkelige afgebroken tak van een van de eiken. Maar ja, daar liggen er zoveel van in het bos, en die vallen helemaal niet op. Tenminste zo lang er geen rood omrand verkeersbord aan is vastgemaakt.
Het fenomeen dat de plantenwereld niet goed in ons bewustzijn lijkt door te dringen, wordt ‘plant blindheid’ genoemd. Voor onze verre voorouders, die in de wilde natuur woonden, was het groen niet bedreigend. In ieder geval niet in die mate als veel van de dieren, die ze in het bos tegen het lijf konden lopen. Groen bijt niet, springt niet uit een hinderlaag, en achtervolgt niet. Groen vormde de neutraliteit van de beschutting en dat doet het voor ons nog steeds. Groen dringt zich niet op, zoals al het rode dat pleegt te doen. De rode rand om het niet-inrijden bord en de rood geblokte spoorwegovergang met rode waarschuwingslichten op de foto hieronder springen naar voren en houden je geest bezig.
Leven vraagt om uitwisseling van zuurstof en kooldioxide. Dat fenomeen vind je terug bij zowel dier als plant en beide mechanismen zijn aan elkaar complementair. Wat de ene geeft, neemt de ander. Wat de ene uitademt, ademt de ander met volle teugen in. Hemoglobine en chlorofyl, centraal in de zuurstof-kooldioxide carrousel van respectievelijk dieren en planten, hoewel heel verschillend in werking, hebben een vergelijkbare chemische structuur. De eerste is gebouwd rond een kern van ijzer, de ander rond een van magnesium. Aan de een ontlenen dieren hun rode karakteristiek, de ander maakt planten groen.
Sometimes I go browsing through a very old magazine. I found this observation test about the story of the ark. And the artist that drew this observation test did some errors, had some mistakes -- there are more or less 12 mistakes. Some of them are very easy. There is a funnel, an aerial part, a lamp and clockwork key on the ark. Some of them are about the animals, the number. But there is a much more fundamental mistake in the overall story of the ark that's not reported here. And this problem is: where are the plants? So now we have God that is going to submerge Earth permanently or at least for a very long period, and no one is taking care of plants. Noah needed to take two of every kind of bird, of every kind of animal, of every kind of creature that moves, but no mention about plants. Why? In another part of the same story, all the living creatures are just the living creatures that came out from the ark, so birds, livestock and wild animals. Plants are not living creatures -- this is the point. That is a point that is not coming out from the Bible, but it's something that really accompanied humanity.
The Roots of Plant Intelligence - Stefano Mancuso
Het gras groeit tussen de tegels door. 1. er liggen nu eenmaal tegels en grind 2. het gras groeit er hinderlijk tussendoor. Chronologisch ligt dat echter toch anders. 1. oorspronkelijk was er heel veel gras en paardenbloemen, er waren weilanden, grote grasvlaktes 2. daar zijn eerst een paar tegels opgelegd, en toen steeds meer, totdat de hele vlakte bedekt was. Nu is daar nog maar een piepklein stukje van zichtbaar. Een klein stukje van het oorspronkelijke landschap. En dat is wat je ziet op de foto hierboven.
De twee vogels hebben een geweldig uitkijkpost gevonden. Ze kwamen aanvliegen, streken neer, zitten nu een tijdje hoog en droog om zich heen te kijken, en zullen zo meteen hun weg weer vervolgen. Zij gaan weg, de bomen, waar je alleen de kruin van ziet, zullen blijven staan. En morgen ook, alsmede het hele komende jaar. Ze zullen de beide vogels overleven en generaties nakomelingen eenzelfde voortreffelijke rustpunt bieden. Wat zie je op de foto? De actualiteit van de rustpauze van de vogels of de lange termijn aanwezigheid van het groen?
Ja, en wat moet je hiermee beginnen? Kijk je eerst naar de koe? Of toch eerst naar de omgewaaide wilg? Je voelt nog het geweld van de storm en je hoort nog het afbreken van wortels en het versplinteren van hout. Zelfs nu de boom daar uitgeteld ligt, klinkt en trilt de actie door. En de koe, die staat er doodstil naar te kijken. Deze foto illustreert een plant blindheid strikvraag.
Een kleine zwartkop. Een groene struik.
Ga naar een bos of park in de buurt. Zoek een rustige plek, midden in het groen. Ga zo staan dat je goed zicht hebt op een gezonde boom. Sta in de wu chi houding, of iedere andere zhan zhuang houding die je bevalt.
Bekijk de boom vanuit het stilstaan. Empathisch vermogen ontwikkel je doorgaans makkelijk door de houding en geste van diegene tegenover je te imiteren. Observeer de boom door net als zij stil te staan. Haar bladeren zijn volledig ontvouwen om het zonlicht optimaal op te vangen. Spreid je vingers, open je palmen, ontspan je gezicht.
Realiseer dat de helft van de boom, het hele wortelgestel niet zichtbaar is. Wanneer je niet al te ver van de stam van de boom staat, bevindt dat zich wellicht direct onder je voeten. Hoewel je niet over boomwortels beschikt, kun je wel je zwaartekracht de aarde laten penetreren.
Observeer de delicate groene bladeren en reflecteer op het wonder van hun vermogen om het zonlicht direct om te zetten in leven en groei. Het ademen van een boom en je eigen ademhaling - hoe verschillend ook in werking - vullen elkaar aan, zijn twee helften van één cirkel.
Het praktiseren van zhan zhuang in de directe omgeving van bomen en planten geeft je veel tijd en gelegenheid om te reflecteren op een levensvorm, die in werkelijk alles anders is als de jouwe. Het kan je uiteindelijk zelfs van plant blindheid afhelpen.
STAAN ALS EEN BOOM?
De letterlijke vertaling van ‘zhan zhuang’ is ’standing pole’, ‘staan als een stok’. Wat voor inspiratie kun je ontlenen aan het volgen van het voorbeeld van een in de grond gehamerde stok? Sommige auteurs wijzen erop dat in een ver verleden in bepaalde boeddhistische kloosters monniken de staande chi kung training uitvoerden bovenop een afgezaagde boomstronk, voor meer uitdaging met betrekking tot balans en alertheid. Zhan zhuang zou in dat licht beter vertaald kunnen worden als ‘staan òp een stok’.
Ik ken geen historische bronnen, die zhan zhuang direct met het leven van bomen in verband brengen. Sifu Lam Kam-Chuen populariseerde via zijn lessen en boeken zhan zhuang als ‘staan als een boom’. Professor Jiao Guorui, die voor vele jaren in Duitsland onderwees, labelde de wu chi houding als ’Stehen wie ein Kiefer’, ‘staan als een den’. Wat te denken van een kaarsrechte douglas spar als rolmodel. Een waardige totem voor de beoefenaar van de wu chi houding!
Of had Jiao Guorui bij de aanduiding ‘Stehen wie ein Kiefer’ meer een robuuste zeeden in gedachten?
Ik zou zeggen, kies zelf je favoriete boom als voorbeeld voor je zhan zhuang beoefening. Het is trouwens de hoogste tijd voor ons om onszelf van plant blindheid te genezen. En de uitgekauwde martiale dieren totems - beer, leeuw en adelaar - in te ruilen voor totems, die verbonden zijn aan spar, den en beuk.
lees verder: